Po 50-tce szansa na udany związek jest większa, niż w młodości!

Czy warto próbować kolejny raz? Prawie każdy w swoim życiu doświadczył rozstania. Często jest to przeżycie, które na długo pozostawia po sobie ślad, powodując tym samym, że zamykamy się na nową znajomość. O szukaniu miłości po rozstaniu.

Jednocześnie rezygnując ze związku w ogóle, w pewien sposób "wylewamy dziecko z kąpielą". Rezygnujemy nie tylko z cierpienia, którego się obawiamy, ale także z bliskości, intymności, zaangażowania, towarzyszenia, radości, zabawy, seksu ... Z tego wszystkiego, co zyskujemy będąc w dobrym, ciepłym i bezpiecznym związku z drugą osobą. Rezygnujemy z możliwości zbudowania lepiej tego, co wcześniej nam się nie udało. Z nowego otwarcia dającego szansę na stworzenie związku bardziej udanego, dojrzalszego, wolnego od wad, które wcześniej nam doskwierały....

Wierzę, że kolejna próba może być bardziej udana od poprzedniej. Z wielu względów. Na przykład dlatego, że próbując kolejny raz, wiemy już więcej o życiu, jesteśmy na ogół mądrzejsi i bardziej doświadczeni. O ile strach przed cierpieniem nas ogranicza, o tyle życiowa mądrość i doświadczenie są naszymi niewątpliwym zasobami. Ci którzy dobrze odrobili dotychczasowe "lekcje życia" w dojrzałym wieku są bardziej cierpliwi i wyrozumiali, mają mniej oczekiwań od siebie i świata, ale też nauczyli się, jak stawiać granice, doceniają drobne dobre rzeczy takie jak wspólnie spędzony czas, wiedzą, co jest dla nich ważne, a co mniej istotne...

Dodatkową szansą jest fakt, że w drugiej połowie życia mamy potencjalnie więcej czasu na budowanie relacji i ich pielęgnowanie - zadania związane z dziećmi, które wcześniej absorbowały mnóstwo uwagi, czasu i pieniędzy, teraz schodzą na dalszy plan; zadania zawodowe wchodzą w fazę stabilizacji, przestajemy gonić za awansami i rozwojem lub też jest ich mniej, jeśli idziemy na emeryturę. To sprawia, że w naszym życiu możemy wygospodarować więcej miejsca dla relacji - bliskości z drugą osobą, czasu dla niej, uwagi dla jej spraw. Jednocześnie rosną także nasze potrzeby w tym zakresie. No bo skoro dorosłe już dzieci zajęte są swoimi sprawami - własnymi dziećmi, pracą, wyjazdami, znajomymi etc. - w naturalny sposób mają dla nas mniej czasu, mniej chęci do rozmów czy wizyt, często wręcz czujemy się dla nich mniej ważni, traktowani jak osoba do pomocy czy obiekt opieki, a nie rodzic. Któż może wypełnić tę próżnię lepiej niż nasze własne grono bliskich przyjaciół i ta jedna najbliższa osoba? Równie dojrzały jak my życiowy parter? Wierzę, że warto dać sobie szansę na to, by go znaleźć. Nie negując dotychczasowych doświadczeń i wynikającego z nich lęku, warto dodatkowo pielęgnować w sobie nadzieję. Nadzieję na miłość i szczęście.

W następnej odsłonie cyklu artykułów autorstwa pani psycholog dowiecie się jak zachować się, gdy już pojawi się nowa miłość i jak wykorzystać szansę na zbudowanie nowego związku w wieku dojrzałym.

Autor: Ewa Kaczorkiewicz

Źródło: razem50plus