Poznaj 7 przykładów asertywnego zachowania

Ostatnio pisaliśmy o sztuce asertywności, o tym, że często owej asertywności nam brakuje. W uproszczeniu mówiąc - chcemy być dobrym dla innych, zapominając przy tym o relacjach z samym sobą. Dzisiaj nasz ekspert chce podzielić się z wami praktycznymi wskazówkami jak być asertywnym w życiu codziennym.

Nie bój się stawiać innym granic

Stawianie granic czyli zaznaczanie, gdzie jest "moje terytorium", na co pozwalam, a na co się już nie godzę, do czego dopuszczam drugą osobę, a co chcę zostawić wyłącznie dla siebie. Temat granic bardzo często pojawia się w relacjach partnerskich. Bywa tak, że dążymy do tego, by wiedzieć wszystko o drugiej osobie i by spędzać z nią niemal każdą minutę życia albo przynajmniej mieć kontrolę nad tym, jak i z kim swój czas spędza partner. Na początku znajomości jest to dość naturalne i nawet atrakcyjne, jednak na dłuższą metę trudno tak żyć. W dobrym związku istnieją trzy strefy: "moje", "twoje" i "nasze wspólne". Ich wielkość może być różna, ale dobrze by istniała każda z nich. Dlatego czasami jedna z osób może potrzebować zaznaczyć, gdzie jest jej strefa. Na przykład na początku znajomości możemy chcieć powiedzieć "Bardzo mi było miło spędzić z tobą ten wieczór, jednak jutro chcę się zająć swoimi sprawami" lub "Super się z tobą bawię, ale nie zdecyduję się, by u ciebie zanocować". Gdy jesteśmy dłużej w związku, możemy chcieć użyć zdania "Jesteś dla mnie ważna i lubię być z tobą, ale dziś potrzebuję czasu dla siebie / chcę spotkać się z kolegami w męskim gronie" lub "Rozumiem i zgadzam się, że porządek w domu jest ważny, jednak w ten weekend postanowiłem porządnie odpocząć oraz spędzić czas z córkami z poprzedniego małżeństwa". Podobnie może być w przypadku innych relacji - przyjaźni, luźnych znajomości, relacji w pracy, relacji z dziećmi. Możemy potrzebować i mamy prawo do tego, by zadbać o to, co dla nas ważne - o swój czas, swoje zainteresowania, swoją prywatność, ważne dla nas wartości, o relacje z innymi ludźmi - a do tego bywa potrzebne pokazanie innym, gdzie jest nasze terytorium, czyli obszar, w którym to my decydujemy i do którego możemy zapraszać lub nie.

Daj sobie prawo wyrażania własnej opinii

Wielu z nas ze swojej przeszłości wyniosło przekonanie, że nie należy jasno wyrażać swojego zdania - lepiej zatrzymać je dla siebie i nie wychylać się, nie narażać na polemiki, w których trudno wygrać, być raczej zgodnym i spolegliwym. Możemy oczywiście tkwić w tego typu przekonaniach i z uporem milczeć, w środku się gotować, a w świecie zewnętrznym tracić możliwości. Przeżywać złość na innych lub na siebie, bezgłośnie cierpieć gdy ktoś inny w naszym otoczeniu jest nieuczciwie traktowany, obserwować jak inni bezstresowo prowadzą rozmowy towarzyskie, a my nadal trzymamy się na uboczu lub też jak awans po raz kolejny przechodzi nam koło nosa. Możemy też zmienić nasze podejście i dać sobie prawo do tego, by subiektywnie widzieć świat, mieć własne opinie, których wyrażanie jest czymś wartościowym, pozwala na wymianę poglądów z innymi i nawzajem wzbogaca. Warto próbować, dać sobie szansę na nowe doświadczenia w relacjach z ludźmi i nie zniechęcać się pojedynczym niepowodzeniem. Ludzi jest wielu i na pewno można znaleźć takich, którzy cenią różnorodność, a jeśli akurat trafi nam się rozmówca, która za wszelką cenę chce "wygrać w dyskusji" i "mieć rację", spokojnie nazwijmy nasze odmienne od siebie poglądy i pokażmy, że dla nas rozbieżność opinii jest w porządku. Jeśli będzie się upierał i naciskał, by nas do czegoś przekonać, powtórzmy to ponownie i raz jeszcze (jak zdarta płyta), spokojnie dążąc do tego, by zakończyć rozmowę, jeśli ta nic nie wnosi.